กระทั่งอายุครบ ๒๐ ปีบริบูรณ์ ท่านได้เข้าพิธีอุปสมบททดแทนคุณบุพการี เมื่อวันที่ ๒๙ มิถุนายน พ.ศ ๒๔๙๑ ณ วัดพระหอม ตำบลบ้านกลาง อำเภอเชียรใหญ่ จังหวัดนครศรีธรรมราช โดยมีพระธรรมปาลาจารย์ เป็นพระอุปัชฌาย์, พระปลัดฝาก เป็นพระกรรมวาจาจารย์ และพระมหาทอง เป็นพระอนุสาวนาจารย์ ได้รับฉายาว่า ปทุโม มีความหมายว่า ดอกบัว

     เมื่อได้อุปสมบทแล้ว ท่านได้มุ่งมั่นศึกษาพระปริยัติธรรม รวมทั้งได้ศึกษาร่ำเรียนสรรพวิชาจาก พระครูทักษิณธรรมสาร ตลอดเวลา ๓ พรรษา ท่านได้คอยปรนนิบัติรับใช้พระครูทักษิณธรรมสาร ซึ่งเป็นลูกศิษย์พ่อท่านจับ วัดท่าลิพง อย่างใกล้ชิด ได้รับเมตตาถ่ายทอดสรรพวิชาคาถาอาคมต่างๆ ให้อย่างครบถ้วน

     พ่อท่านได้หมั่นฝึกฝนปฏิบัติวิทยาคมต่างๆ ที่ได้รับการถ่ายทอดมาจนเชี่ยวชาญ เกิดพลังสมาธิอย่างน่าอัศจรรย์ สรรพวิทยาคมที่ได้ร่ำเรียนจากพระครูทักษิณธรรมสารแห่งวัดพระหอม เป็นวิชาสายเดียวกับพ่อท่านเอื้อม แห่งวัดบางเนียน อำเภอเชียรใหญ่

     ต่อมา พ.ศ. ๒๔๙๔ ท่านได้เดินทางไปจำพรรษาที่วัดเขมาภิรตาราม อำเภอเมือง จังหวัดนนทบุรี เพื่อศึกษาพระธรรมวินัยเป็นเวลา ๑๓ ปี หลังจากนั้น อาจารย์ก็ให้พ่อท่านบุญให้เป็นเจ้าอาวาสวัดท่าบันเทิงธรรม เขตบางกอกน้อย ซึ่งที่นั่นท่านได้บูรณะซ่อมแซมกุฏิ สร้างศาลา โรงธรรม เสนาสนะต่างๆ ครบ ๓ ปี กระทั่ง พ.ศ. ๒๕๐๘ ท่านได้กลับมาเป็นเจ้าอาวาสวัดพระหอม เป็นเวลา ๑ ปี ก่อนย้ายมาเป็นเจ้าอาวาสวัดท่ามะเดื่อ อำเภอเขาชัยสน จังหวัดพัทลุง เป็นเวลา ๖ ปี ณ ที่แห่งนี้เอง ที่พ่อท่านได้มีโอกาสศึกษาวิชาต่างๆ กับพระอาจารย์สำนักเขาอ้อ หลายท่าน เช่น พระสมุห์สงฆ์ วัดตะโหมด, พระครูกาชาด วัดดอนศาลา, พระอาจารย์นำ แก้วจันทร์, พ่อท่านทอง เป็นต้น

     จวบจน พ.ศ. ๒๕๑๓ พ่อท่านบุญให้ ได้มาดำรงตำแหน่งเจ้าอาวาสวัดท่าม่วง ซึ่งขณะนั้นมีเพียงพระหลวงตาอายุ ๘๐ ปี อยู่เพียงรูปเดียว กับวัดที่มีสภาพชำรุดทรุดโทรม มีเพียงโบสถ์เก่ากับกุฏิผุพัง เท่านั้น 

     ด้วยความมุ่งมั่นเด็ดเดี่ยว ในปีรุ่งขึ้น พ่อท่านบุญให้สามารถชักชวนให้ชาวบ้านมาบูรณะซ่อมแซมวัด เปลี่ยนเสาโบสถ์ หลังคาและสร้างผนังโบสถ์ พร้อมกันนี้ ยังเป็นองค์อุปถัมภ์ในการสร้างอาคารเรียนหลังใหม่ของโรงเรียนวัดท่าม่วง ใน พ.ศ. ๒๕๑๔ สร้างหอระฆัง พ.ศ. ๒๕๑๕ สร้างเมรุ พ.ศ. ๒๕๑๗ สร้างกุฏิและศาลาการเปรียญ