พ่อท่านชุมเป็นพระสงฆ์ที่ สมถะ บุคลิกท่านจะเงียบ นิ่ง พูดน้อย คนทั่วไปจะมองท่านว่า ท่านเป็นพระที่ดุ แต่ด้วยความที่ท่านเป็นครูบาอาจารย์ ท่านดำรงในบุคลิกแบบนั้นก็ถือว่างามเหมาะสมรูปสมณะในการเป็นครูบาอาจารย์สอนคน อีกทั้งเป็นผู้ปกครองสงฆ์ในฐานะเจ้าคณะอำเภอ ท่านมีตบะที่สูง เป็นที่เกรงขามและเคารพบูชาของบรรดาศิษยานุศิษย์
     อีกประการเป็นความเชื่อคู่คนไทยมานาน คือเรื่องราวเกี่ยวกับความขลัง พ่อท่านชุม เป็นพระเกจิอาจารย์ท่านหนึ่งที่มีความเชี่ยวชาญด้านวิปัสสนากรรมฐาน ท่านมีวิชาการสักกระหม่อม ซึ่งไม่ได้หมายความว่า ท่านจะสักให้ทุกคน ผู้ที่ท่านสักให้ส่วนมากเป็นศิษย์ใกล้ชิด และพวกโจรกลับใจที่ให้สัญญาว่าจะเลิกทำความชั่ว ท่านถึงจะสักให้ มีอยู่เหตุการณ์หนึ่ง มีเสือ (ผู้เป็นโจรเก่า) ได้ปฏิญาณตนเลิกเป็นโจร แล้วมาให้พ่อท่านชุมท่านสักกระหม่อมให้ ท่านก็สักให้ แต่แล้วคนซึ่งเป็นโจรมาแต่เดิม ย่อมมีศัตรูมาก่อน เมื่อเจอกันดังนั้น จึงมีการใช้มีดแทงกันเกิดขึ้น ปรากฏว่าเสือเก่ารายนั้นโดนอีฝ่ายใช้มีดแทง แต่ทว่าแทงไม่เข้า ที่ตัวของเสือรายนั้นมิได้มีแผลเลย มีแต่เพียงรอยช้ำ ซึ่งเชื่อว่าด้วยอำนาจพุทธคุณที่พ่อท่านชุมลงกระหม่อมให้ช่วยเขาไว้ และมีอีกหลายๆเหตุการณ์ทำนองนี้ 
     นอกจากเรื่องความขลังแล้ว พ่อท่านชุมยังเป็นพระสงฆ์นักพัฒนา และเป็นพระที่มีความรู้ เห็นได้จากการที่ท่านไปศึกษาในสำนักต่างๆ ก่อนที่จะมาเป็นเจ้าอาวาสที่กล่าวไว้ในข้างต้น ท่านมีวิสัยทัศน์ก้าวไกล ท่านเล็งเห็นถึงระบบการศึกษาทางธรรมที่จะธำรงพุทธศาสนาไว้สืบทอดต่อไป สมญานามนักธรรมผู้เข้มขลังแห่งขุนเขาคีรี

     พระครูมนูญธรรมธาดา (ชุม โฆสธมฺโม) ได้มรณภาพอย่างสงบด้วยโรคชรา เมื่อวันที่ ๔ มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๓๖ ตรงกับวันศุกร์ ขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๗ ปีระกา ซึ่งเป็นวันวิสาขบูชา (ปีนี้เดือนแปดสองหน) สิริอายุ ๘๑ ปี พรรษา ๖๑

     ในสมัยที่อำเภอคีรีรัฐนิคม ยังใช้ชื่อว่า อำเภอท่าขนอน นั้นมีเขตพื้นที่กว้างขวางมาก รวม ๓ อำเภอได้แก่ พื้นที่อำเภอคีรีรัฐนิคม พื้นที่อำเภอบ้านตาขุน และ พื้นที่อำเภอพนม ชื่อเดิมของอำเภอท่าขนอนคือ “แขวงคีรีรัฐนิคม” ซึ่งได้มาเปลี่ยนชื่อในสมัยรัชกาลที่ ๖ เมื่อ พ.ศ. ๒๔๕๘ เป็น “อำเภอท่าขนอน” เพื่อให้ตรงกับตำบลที่ตั้งของอำเภอซึ่งเป็นด่านเก็บภาษี จากสินค้าซึ่งลำเลียงเข้ามาทางเรือผ่านลำน้ำพุมพวง จาก จังหวัดพังงา ตะกั่วป่า และภูเก็ต จนถึง พ.ศ.๒ ๕๐๔ รัฐบาลสมัยนั้นเห็นว่า ชื่ออำเภอที่ใช้อยู่นี้ไม่ถูกต้องตามสภาพพื้นที่ เพื่อให้ถูกต้องตามความเหมาะสมกับสภาพท้องที่และภูมิศาสตร์และเพื่อรักษาไว้ซึ่งประวัติแห่งท้องที่จึงประกาศใช้ชื่ออำเภอว่า “อำเภอคีรีรัฐนิคม” ในสมัยรัชกาลที่ ๙
สรุปได้ว่า 
     - ก่อน พ.ศ. ๒๔๕๘ เรียกว่าแขวงคีรีรัฐนิคม
     - พ.ศ. ๒๔๕๘-๒๕๐๔ เรียกว่าอำเภอท่าขนอน
     - พ.ศ. ๒๕๐๔-ปัจจุบัน เรียกว่าอำเภอคีรีรัฐนิคม