ในช่วงวัยเยาว์ เข้าศึกษาเบื้องต้นในชั้นประถมปีที่ ๑ เมื่ออายุ ๕ ขวบ ที่โรงเรียนวัดหนองกรับ จนจบชั้นประถมปีที่ ๔ พ.ศ. ๒๔๙๐ ออกมาช่วยครอบครัวประกอบอาชีพทำนา

     อุปสมบท เมื่อวันพุธที่ ๔ มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๐๑ ณ วัดหนองกรับ อำเภอบ้านค่าย โดยมี พระครูจันทโรทัย (หลวงพ่อดิ่ง) เป็นพระอุปัชฌาย์ และพระอธิการเคียง วัดไผ่ล้อม อำเภอบ้านค่าย จังหวัดระยอง เป็นพระอนุสาวนาจารย์ ได้รับฉายาว่า มนุญโญ

     จากนั้น เดินทางไปจำพรรษาที่วัดละหารไร่ ฝากตัวเป็นศิษย์หลวงปู่ทิม อิสริโก วัดละหารไร่ เพื่อศึกษาพระธรรมวินัยและพุทธาคมจากหลวงปู่ทิม

     ด้วยความเมตตา หลวงปู่ทิมถ่ายทอดสรรพวิชาให้พระสาครจนหมดสิ้น

     ศึกษาวิทยาคมจากหลวงพ่อเพ่ง สาสโน วัดละหารใหญ่ อีกทั้งได้รับคำแนะนำจากหลวงปู่ทิมให้ไปศึกษาวิชาจากหลวงปู่หิน วัดหนองสนม ซึ่งได้รับความเมตตาจากหลวงปู่หินถ่ายทอดวิชาให้เป็นอย่างดี

     หลังจากศึกษาวิชาจากหลวงปู่หิน ก็เดินทางไปศึกษาวิชากับหลวงปู่โสม วัดบ้านช่อง อำเภอพานทอง จังหวัดชลบุรี ซึ่งเป็นพระที่มีวิทยาคมแก่กล้าอีกรูปหนึ่งของภาคตะวันออก

     เป็นพระเกจิอาจารย์ ที่มีลูกศิษย์ให้ความเลื่อมใสศรัทธา ชาวเมืองระยองและจังหวัดใกล้เคียง ร่ำลือถึงความประพฤติปฏิบัติในพระธรรมวินัย และยังเป็นพระเถระที่ใฝ่รู้ใฝ่เรียน แสวงหาความรู้จากครูบาอาจารย์ต่างๆ ทั้งตำรับตำราของหลวงปู่ทิม อิสริโก แห่งวัดละหารไร่ โดยเฉพาะการลงอักขระเขียนยันต์ที่สวยงาม ซึ่งมีฝีมือยิ่งในเชิงช่างและการออกแบบที่เป็นความสามารถเฉพาะตัว

     สำหรับตำราสมุดข่อยโบราณ ที่เขียน ถึงการสักยันต์ รูปยันต์ต่างๆ ที่หลวงปู่ทิม วัดละหารไร่ ก่อนท่านจะละสังขาร มอบสมุดข่อยซึ่งเป็นตำราให้กับหลวงพ่อสาคร ซึ่งสมุดข่อยนี้ได้เก็บไว้ในพิพิธภัณฑ์ยันต์ วัดหนองกรับ ที่สร้างขึ้นเป็นพิพิธภัณฑ์แหล่งเรียนรู้แก่ผู้ที่สนใจเข้ามาศึกษาหาข้อมูล

     เมื่อครั้งที่รับตำแหน่งเจ้าอาวาสวัดหนองกรับ ซึ่งเป็นวัดเก่าแก่ มีอายุกว่า ๒๐๐ ปี และวัดเคยถูกไฟไหม้จนวอดวาย หลวงพ่อสาครบูรณะและสร้างเสนาสนะใหม่ขึ้นมา เพื่อให้ภิกษุ-สามเณรและพุทธศาสนิกชนใช้ปฏิบัติศาสนกิจ