หลังจากนั้นนายแดง บิดาของท่านได้มีภรรยาใหม่ตระกูลทองเต็ม ไม่ทราบชื่อ ท่านมีน้องต่างมารดา ๓ คน และน้องๆ ของท่านใช้นามสกุลฝ่ายแม่ ดังนี้
     ๑. พระครูอุดมวิริยากร (แป้น บัวหนุน)
     ๒. นายแสง ทองเต็ม
     ๓. นายซ้อน ทองเต็ม
     ๔. นางมี ทองเต็ม ภายหลังมีครอบครัว เปลี่ยนนามสกุล (นางมี เจริญภักดี)

     ในวัยเยาว์บิดามารดาได้ฝากท่านเป็นศิษย์ในพระอธิการนวล มณีโสภโณ ซึ่งขณะนั้นพระอธิการนวลได้จำพรรษา ณ วัดเขาพระอานนท์ ต่อมาเมื่ออายุย่างเข้าวัยเรียนได้เข้าศึกษาอักขระสมัยในสำนักวัดเวฬุวนาราม (วัดแหลมไผ่) ในการดูแลของพระอธิการด้วน พรหมฺสุวณฺโณ และได้บรรพชาเป็นสามเณร ณ วัดเวฬุวนาราม แห่งนั้น และได้ช่วยพระอธิการด้วนในการถากถางป่าเพื่อสร้างวัด ด้วยความที่ว่าท่านเป็นศิษย์วัดแหลมไผ่รุ่นบุกเบิก

     บรรพชา เมื่อปี พ.ศ. ๒๔๔๘ ปีมะเส็ง (อายุ ๑๒ ปีเศษ) ณ วัดเวฬุวนาราม (วัดแหลมไผ่) โดยมี พระครูพิศาลคณะกิจ (จ้วน) เจ้าคณะแขวงท่าข้าม (อำเภอพุนพิน) วัดพุนพินใต้ เป็นพระอุปัชฌาย์

     ต่อมาได้ติดตาม พระอธิการนวล มณีโสภโณ ไปอยู่จำพรรษาที่วัดเขาพระอานนท์ อำเภอพุนพิน

     อุปสมบท เมื่อปี พ.ศ. ๒๔๕๖ ปีฉลู (อายุ ๒๐ ปี) ณ พัทธสีมาวัดเขาศรีวิชัย (วัดหัวเขาบน) โดยมี พระครูพิศาลคณะกิจ (จ้วน) เจ้าคณะแขวงท่าข้าม (อำเภอพุนพิน) วัดพุนพินใต้ เป็นพระอุปัชฌาย์ พระปลัดเกตุ เกสโร วัดเขาศรีวิชัย เป็นพระกรรมวาจาจารย์ พระอธิการนวล มณีโสภโณ วัดเขาพระอานนท์ เป็นพระอนุสาวนาจารย์ ได้รับฉายาทางธรรมว่า “อินฺทมณี”

     เมื่ออุปสมบทเป็นพระภิกษุแล้ว ในปี พ.ศ. ๒๔๕๖ นั้นเอง ท่านได้ติดตามพระอธิการนวล ไปจำพรรษา ณ วัดท่าพลา อำเภอพุนพิน จังหวัดสุราษฎร์ธานี ด้วยเหตุที่ว่า พระอธิการนวลได้รับนิมนต์จากศิษย์ให้ไปเป็นเจ้าอาวาสวัดท่าพลา ต่อมา พ.ศ. ๒๔๖๑ พระอธิการนวลได้ย้ายมาเป็นเจ้าอาวาสวัดสุนทรนิวาส (วัดประดู่) อำเภอเมือง จังหวัดสุราษฎร์ธานี ท่านก็ได้ย้ายตามพระอธิการนวลมาจำพรรษา ณ วัดสุนทรนิวาสด้วย และได้รับการไว้วางใจจากพระอธิการนวลให้เป็นครูสอนหนังสือ ณ วัดสุนทรนิวาสแห่งนั้น จนได้เป็นครูใหญ่ จากนั้น พ.ศ. ๒๔๖๔ ท่านได้ลาออกจากครูใหญ่ ต่อมาได้ศึกษาจนจบนักธรรมชั้นตรี ในปี พ.ศ. ๒๔๖๙ และได้ศึกษาต่อในนักธรรมชั้นโท ในสำนักเรียนวัดหน้าพระบรมธาตุ จ.นครศรีธรรมราช แต่ไม่ได้สอบ และย้ายมาจำพรรษา ณ วัดสุนทรนิวาสตามเดิม

     ต่อมา พ.ศ. ๒๔๗๔ วัดมะปริง ได้ว่างเว้นเจ้าอาวาส ได้มีเหล่าพุทธศาสนิกชนมาอาราธนานิมนต์ท่านไปเป็นเจ้าอาวาสวัดมะปริง และได้รับการแต่งตั้งเป็นเจ้าอาวาสวัดมะปริงเมื่อวันที่ ๔ มกราคม พ.ศ. ๒๔๗๖ และได้จำพรรษา ณ วัดมะปริงจวบจนมรณภาพ

     พระครูอุดมวิริยากร หรือ พ่อท่านแป้น ท่านเป็นพระที่สมถะ เรียบร้อย เป็นพระนักพัฒนา มุ่งมันในกิจการหน้าที่อย่างสูงยิ่ง ท่านให้การเคารพพระอธิการนวล พระอาจารย์ของท่านมากๆ เห็นได้จากการที่ท่านได้ใช้ชีวิตส่วนใหญ่อยู่กับพระอธิการนวล และก็ได้เคล็ดวิชามาจากพ่อท่านนวลก็มากโข โดยเฉพาะศาสตร์โบราณการรักษาผู้ที่ถูกงูพิษกัด นับว่าใช้การได้ชงัดนัก ทั้งยังเป็นพระที่มีเมตตาสูง มีศิษยานุศิษย์มากมาย