เมื่ออายุครบ ๒๐ ปีบริบูรณ์ ท่านจึงได้ตัดสินใจเข้าพิธีอุปสมบท เพื่อสนองคุณบิดามารดาและรักษาประเพณีที่กุลบุตรพุทธศาสนิกชนพึงกระทำ ประกอบกับตนเองก็มีศรัทธาและมีอัธยาศัยน้อมไปในบรรพชามาแต่เดิมแล้วจึงได้เข้าพิธีอุปสมบทเมื่อ ๑๙ เมษายน พ.ศ. ๒๕๐๗ ณ อุโบสถวัดศรีสะอาด อำเภอบ้านผือ จังหวัดอุดรธานี โดยมีพระครูประสิทธิ์คณานุรักษ์ เป็นพระอุปัชฌาย์ พระปลัดโส เป็นพระกรรมวาจาจารย์ เจ้าอธิการพิมพ์ โกสโลเป็นพระอนุสาวนาจารย์ ได้นามฉายาว่า อโสโก แปลว่า ผู้ไม่มีความโศก

     ในพรรษาแรกท่านจำพรรษาอยู่ที่วัดศรีสะอาด ปฏิบัติพระอุปัชฌาย์อาจารย์และสนองงานคณะสงฆ์ จากนั้นได้ไปจำพรรษาอยู่ที่วัดป่าวิสุทธิมัคคาราม ตำบลบ้านผือ อำเภอบ้านผือ จังหวัดอุดรธานี เพื่อเรียนกรรมฐานกับพระอาจารย์เสมอ สุสวโร (สมณศักดิ์สุดท้ายก่อนมรณภาพ คือพระครูวิจักษ์สังวรคุณ) ในปี พ.ศ. ๒๕๐๘ และปฏิบัติกรรมฐานอยู่ในสำนักแห่งนั้นอย่างเคร่งครัด บางโอกาสก็ออกจาริกธุดงค์ตามอาจารย์ไปยังสถานอันเกื้อกูลแก่การเจริญธรรมปฏิบัติอยู่เนือง ๆ

     ระหว่างปี พ.ศ. ๒๕๐๘-๒๕๐๙ ท่านได้ปฏิบัติธรรมเจริญกรรมฐานและออกจาริกธุดงค์ไปตามสถานที่ต่าง ๆ จนมีความก้าวหน้าในการปฏิบัติขึ้นเป็นลำดับจนกระทั่งปี พ.ศ. ๒๕๑๐ ได้เดินทางไปศึกษาด้านคันธุระและวิปัสสนาธุระให้ครบทั้งสองด้าน ที่วัดกลาง ตำบลโคกคราม อำเภอบางปลาม้า จังหวัดสุพรรณบุรี ซึ่งมีพระอธิการประสาท สุปณทิโต (สมณศักดิ์ล่าสุด คือพระวิมลภาวนานุสิฐ) เป็นเจ้าอาวาส เป็นสำนักที่เปิดสอนพระอภิธรรมและพระปริยัติธรรม แผนกเกื้อกูลแก่คันธุระและวิปัสสนาธุระควบคู่กันทั้งสองด้าน ท่านได้ศึกษาพระปริยัติธรรมตามหลักสูตรการศึกษาของคณะสงฆ์ไทย กล่าวคือ พระปริยัติธรรม แผนกบาลี - นักธรรม และพระอภิธรรม ด้วยวิริยะอุตสาหะอย่างแรงกล้าจนสำเร็จการศึกษาเป็นลำดับ

     ส่วนภาควิปัสสนาธุระนั้น ท่านก็ได้ปฏิบัติบำเพ็ญควบคู่ไปกับการศึกษาภาคปริยัติหรือภาคทฤษฎีอย่างต่อเนื่อง จนมีความเชี่ยวชาญด้านการปฏิบัติกรรมฐานเป็นวิปัสสนาจารย์สอนวิปัสสนากรรมฐานแก่พุทธศาสนิกชนผู้สนใจในการปฏิบัติมาโดยตลอด ประกอบกับหาโอกาสออกจาริกธุดงค์เพื่อเผยแพร่ธรรมและชำระศีลสิกขาอยู่เป็นประจำสม่ำเสมอ

     ท่านยังเป็นผู้ร่วมก่อตั้งสำนักศาสนศึกษาบาลีที่วัดอู่ทอง อำเภออู่ทอง จังหวัดสุพรรณบุรี ในระยะเริ่มแรกท่านได้ศึกษาภาษาบาลีประกอบกับบริหารกิจการของวัดไปด้วย ต่อมาเมื่อสำเร็จการศึกษาเป็นมหาเปรียญแล้ว ท่านจึงได้รับการแต่งตั้งให้เป็นอาจารย์ใหญ่ประจำสำนัก และบริหารการศึกษาของสำนักจนได้รับการยกย่องว่าเป็นสำนักเรียนดีเด่นของเขตปกครองคณะสงฆ์ภาค ๑๔

     เมื่อสำนักศาสนศึกษาบาลีวัดอู่ทองมีความมั่นคงดีแล้ว ในปี พ.ศ. ๒๕๓๕ ท่านจึงตัดสินใจคืนสู่มาตุภูมิ เพื่อเผยแพร่พระพุทธศาสนา พัฒนาวัดในจังหวัดบ้านเกิดให้มีความเจริญมั่นคง ทั้งยังหวังสนองคุณบิดามารดาด้วยธรรมานุธรรมปฏิบัติและนำพาพุทธศาสนิกชนให้หันหน้าเข้าวัด สัมผัสวิถีแห่งความสุขกายในการปฏิบัติอย่างถูกต้องตรงแนวทางที่พระบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงวางไว้เป็นแบบแผนโดยเคร่งครัด

     ครั้นย้ายมาจำพรรษา ณ วัดโพธิ์ชัยศรี บ้านแวง อำเภอบ้านผือ จังหวัดอุดรธานี และได้รับการแต่งตั้งเป็นเจ้าอาวาสรูปที่ ๒๓ ของวัดโพธิ์ชัยศรี ท่านก็เร่งรัดพัฒนาวัดให้เจริญรุดหน้าอย่างเต็มกำลังเพื่อเป็นแหล่งอบรมกล่อมเกลาพุทธศาสนิกชน